Soczewki kontaktowe dzieli się według czasu noszenia. Wyróżnia się więc soczewki jednodniowe, siedmiodniowe, dwutygodniowe czy miesięczne. W zależności od zastosowanych w nich rozwiązań technologicznych istnieją szkła wymagające pielęgnacji za pomocą płynu konserwującego lub nie potrzebujące takich zabiegów.
Podstawowymi parametrami dotyczącymi soczewek kontaktowych są:
• stopień uwodnienia
• tlenoprzepuszczalność/gazoprzepuszczalność
• moc sferyczna, moc cylindryczna, oś cylindra
• promień krzywizny
• średnica soczewki.
Stopień uwodnienia określa zawartość wody w materiale, z którego zbudowana jest soczewka. Im wyższy jego poziom, tym więcej tlenu przedostanie się przez soczewkę do powierzchni oka.
Tlenoprzepuszczalność jest równie ważnym parametrem. Wynika to z faktu, że gałka oczna wymaga odpowiedniego dotlenienia do prawidłowego funkcjonowania. Aby zapewnić przepuszczalność tlenu przez soczewkę kontaktową musi być ona wystarczająco cienka.
Moc sferyczna to parament, określający moc wyrażoną w dioptriach, którą dobiera się adekwatnie do wielkości posiadanej wady wzroku. W soczewkach sferycznych określana jest skrótem PWR, w torycznych oprócz PWR określa się również moc cylindryczną i oś cylindra.
Wartość promienia krzywizny informuje o geometrii powierzchni wewnętrznej soczewki.
Średnica jest właściwością niezbędną do pokrycia rogówki przez soczewkę, stąd jej dobór musi być dopasowany indywidualnie w badaniu okulistycznym.
Soczewki kontaktowe posiadają liczne parametry, służące ich prawidłowemu i zgodnemu z przeznaczeniem doborowi. Ma to na celu zapewnienie maksymalnego efektu leczniczego i jak najlepszej ostrości widzenia. Dobrze dobrane soczewki kontaktowe, poza optymalnymi właściwościami, charakteryzują się także wysokim komfortem noszenia, nie są wyczuwalne na oku, nie powodują zaczerwienienia oraz podrażnień oczu, nawet przy wydłużonym trybie noszenia.