Przyczyny takiego zachowania są bardzo różne - jedne z nich wynikają ze zwyczajnego lęku przed obdarzeniem kogoś zaufaniem, inne stanowią wynik wychowania w okresie dziecięcym lub oddziaływania otoczenia w wieku szkolnym, kiedy to człowiek wydaje się być najbardziej podatny i narażony na wyśmianie czy poniżenie.
Problem z bliskością w związku to kłopot, który - mimo bardzo silnych chęci bycia z drugą osobą - tworzy barierę w otwarciu się, powierzeniu tajemnic czy nawet dzieleniu pasji i czasu. Nie musi się to przejawiać już na samym początku znajomości, a wręcz istnieje możliwość pojawienia się tej blokady żyjąc wiele lat w szczęśliwym, relatywnie rzecz ujmując, związku. Badania wskazują, że takie zachowania najczęściej znajdują swoje korzenie w braku bliskości matki z dzieckiem lub niemowlęciem lub nadmiernej ilości tego kontaktu, który prowadzi do odrzucenia tej formy bliskości w przyszłości. Również rozczarowania związkami w okresie dojrzewania (niekoniecznie samo odrzucenie, ale też nieprzyjemne doświadczenia już podczas bycia w związku, np. odnoszące się do współżycia) rzutują często na umiejętność podjęcia bliskiej znajomości nawet kilkanaście lat później.
Podjęcie psychoterapii to pierwszy krok do wyleczenia problemów z bliskością
Problemy te zazwyczaj utrudniają życie samodzielne i w społeczeństwie, a najczęściej są niezwykle ciężkie lub wręcz niemożliwe do przezwyciężenia samodzielnie. Rozwiązaniem może stać się leczenie psychoterapią. Najistotniejszą rzeczą jest jednak samoświadomość blokady - jeśli osoba, którą (zdaniem otoczenia) nie jest świadoma problemu, nie będzie w stanie sobie z nią poradzić nawet wykwalifikowany psycholog czy psychiatra.
Rozpoznanie w sobie zaburzenia stanowi pierwszy krok do skutecznego leczenia, natomiast w grę wchodzi wyłącznie psychoterapia indywidualna - kontakt lekarza z osobą dotkniętą lękiem przed bliskością nie może odbywać się nawet w małych grupach, ponieważ po pierwsze nie miałoby to sensu, a po drugie wytworzyłoby w pacjencie jeszcze większe blokady już przed samym lekarzem.
Wewnętrzny opór w bliskich kontaktach z innym człowiekiem nie musi być jednak niczym złym w momencie, gdy nie jest on jednocześnie barierą w celu osiągnięcia pożądanych bliskich kontaktów. Nie każda niechęć do zbliżenia oznacza psychiczny problem, a świadczy wyłącznie o podejściu lub nastawieniu do danej, konkretnej osoby. Dopiero strach przed bliskością wobec osoby, która stanowi jakikolwiek zainteresowanie może wskazywać na barierę, która będzie wymagała pomocy specjalisty. Na początku należy zadać sobie pytanie "czy faktycznie czuję w sobie niechęć?".
Źródło: Grzegorzkurowski.pl - Psychoterapeuta Wrocław