Wydrukuj tę stronę
poniedziałek, 09 marzec 2020 18:47

Czy nietrzymanie moczu można leczyć?

Nietrzymanie moczu Nietrzymanie moczu

Inkontynencja moczowa to problem, który dotyczy większej liczby osób, niż mogłoby się nam wydawać. Jest to jednak dolegliwość na tyle intymna i krępująca, że niewiele osób chce o niej mówić otwarcie. Tymczasem istnieje wiele skutecznych metod jej leczenia! Jakie postępowanie wdrożyć, aby uporać się z NTM?

Dlaczego milczymy?

Odpowiedź na to pytanie jest dość prosta – bo wstydzimy się. Nietrzymanie moczu to nie to samo co przeziębienie czy skręcenie kostki. To dolegliwość, która dotyczy intymnych obszarów ciała i jest niezwykle krępująca do osób, które dotyka. Wstydzimy się do tego stopnia, że nie chcemy rozmawiać na ten temat nawet z lekarzem, który przecież jest profesjonalistą!

To duży błąd. Dlaczego? Po pierwsze dlatego, że NTM nie jest chorobą samą w sobie, ale objawem. Po drugie nieleczone nietrzymanie moczu może przybrać na sile. Po trzecie w końcu obecnie istnieje wiele metod leczenia, które mają na celu złagodzenie dolegliwości, a nawet mogą całkowicie ją zlikwidować. Ale po kolei…

Czym jest nietrzymanie moczu?

Żeby móc skutecznie walczyć z nietrzymaniem moczu, w pierwszej kolejności musimy dowiedzieć się, czym ono jest i jakie ma przyczyny. Otóż nietrzymanie moczu możemy stwierdzić wówczas, gdy dochodzi o niekontrolowanej mikcji. Innymi słowy, oddajemy mocz mimowolnie. Podczas takiego epizodu pęcherz moczowy może zostać opróżniony jedynie częściowo lub całkowicie.

Istnieje wiele typów NTM, w tym wysiłkowe, z przepełnienia, z naglącym parciem, mieszane. Nietrzymanie moczu może być stałe lub czasowe. W pierwszym przypadku przyczyną może być poważna choroba przewlekła (np. o podłożu neurologicznym), zaś w drugim np. zapalenie pęcherza czy reakcja na przyjęcie leków o działaniu diuretycznym (tzn. moczopędnym).

Tylko lekarz może trafnie ocenić, z jakim typem NTM mamy do czynienia, jaka jest przyczyna i jakie leczenie będzie najskuteczniejsze. Nie należy zatem zwlekać z wizytą, jeśli nietrzymanie moczu powtarza się coraz częściej.

Co zrobić po stwierdzeniu NTM?

Jak zostało wyżej nadmienione, w pierwszej kolejności należy udać się do lekarza, by ten mógł określić, z tym dokładnie musimy się zmierzyć i jakie są rokowania.

Jednocześnie warto zadbać o swój komfort psychiczny i fizyczny, sięgając po specjalistyczne środki chłonne. Należą do nich m.in. pampersy dla dorosłych, bielizna chłonna, wkładki i podpaski. Co odróżnia pampersy dla dorosłych od innych środków chłonnychpampersy dla dorosłych od innych środków chłonnych? Cechują się one zdecydowanie większą chłonnością, dlatego dedykowane są osobom zmagającym się z nietrzymaniem moczu, którego stopień można określić jako średni lub ciężki.

Z kolei osoby, które obserwują u siebie lekkie lub kropelkowe nietrzymanie moczu, mogą sięgnąć np. po bardzo dyskretną bieliznę chłonną bądź wkładki. Każdy z tych produktów chroni skórę przed wilgocią, niweluje nieprzyjemny zapach, zapewnia uczucie czystości i daje poczucie bezpieczeństwa. Dzięki temu nie trzeba tracić pewności siebie i rezygnować z codziennych aktywności.

Sposoby walki z NTM

Niezależnie od tego, na jaki typ NTM cierpimy, zawsze warto wdrożyć zdrowy styl życia. Jeśli zmagamy się dodatkowo z nadwagą bądź otyłością, należy zrzucić zbędne kilogramy przy pomocy zbilansowanej diety i aktywności fizycznej. To zdecydowanie odciąży mięśnie dna miednicy, które zaciskają cewkę moczową, hamując tym samym niekontrolowany wypływ moczu.

Musimy też zrezygnować (lub przynajmniej mocno ograniczyć) z picia kawy, napojów alkoholowych oraz innych napojów posiadających w swoim składzie kofeinę działającą moczopędnie. Choć nie jest to łatwe, powinniśmy kontrolować to, kiedy sięgamy po napoje. Lepiej unikać picia przed ważnym wyjściem oraz przed samym snem.

Istotną kwestią jest ponadto ćwiczenie mięśni Kegla (mięśni dna miednicy) polegające na ich naprzemiennym zaciskaniu i rozluźnianiu. Niejednokrotnie działania te są wystarczające i problem ustępuje. Jeśli nie, lekarz może zalecić wówczas leczenie farmakologiczne lub/i operacyjne.