×

Ostrzeżenie

JUser::_load: Nie można załadować danych użytkownika o ID: 137.

Wydrukuj tę stronę
czwartek, 17 sierpień 2017 16:20

Atopowe zapalenie skóry

Atopowe zapalenie skóry jest to nawracające schorzenie, które pojawia się najczęściej u dzieci pomiędzy 6 a 7 rokiem życia. Choroba pozostaje z pacjentami na całe życie, a leczenie polega jedynie na łagodzeniu objawów.

Przyczyny atopowego zapalenia skóry

AZS, czyli atopowe zapalenie skóry, powstaje w wyniku zaburzeń w układzie immunologicznym. Jak do tej pory nie poznano czynnika wywołującego chorobę, który można by uznać za jednoznaczny, stąd całkowite wyleczenie na chwilę obecną, staje się praktycznie niemożliwym. Leczenie odbywa się przede wszystkim objawowo. Polega na łagodzeniu uporczywego świądu, jak i eliminacji powstałego dyskomfortu czy też uczucia suchości.

Spośród głównych czynników, które determinują występowanie przedstawianego zespołu chorobowego, wymienia się czynniki środowiskowe, nieprawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego oraz geny odpowiedzialne za „kodowanie” predyspozycji do występowania reakcji alergicznych.

Objawy AZS

Pacjenci zmagają się z dokuczliwym świądem oraz nadmierną suchością skóry. W zgięciach łokciowych oraz kolanowych mogą pojawiać się czerwone grudki, które wraz z upływem czasu przyjmują postać ropnych krostek. Są to tak zwane wypryski atopowe, które pojawiają się w ostrej fazie schorzenia.

W podostrej fazie można zauważyć występowanie ognisk rumieniowych oraz przeczosów. W przypadku przewlekłej postaci schorzenia może dochodzić do pojawiania się ognisk lichenizacji – liszajowacenia.

Leczenie zespołu atopowego zapalenia skóry

Metody dobierane są indywidualnie, w zależności od występowania konkretnych objawów oraz stopnia ich nasilenia. Głównym założeniem jest łagodzenie uciążliwych objawów.

Najczęściej stosowane metody to kremy i maści wykazujące działanie przeciwzapalne. Do tego preparaty do stosowania miejscowego, wraz z lekami przeciwhistaminowymi. Leki immunosupresyjne mają na celu łagodzić reakcje alergiczne, zaś w ciężkich przypadkach stosuje się glikokortykosteroidy. Do tego indywidualnie psychoterapię oraz leki uspokajające, jeśli objawy pogarszają się w wyniku występowania stresu oraz napięcia psychicznego.